Wędrowiec

Piosenka z filmu Bollywood

Tytuł: „Banjaara” (pl. „Wędrowiec”) 

Film: „Ek villain”

Zwrotka 1.:

To, czego moje życie wciąż szuka,

czy jest moim pragnieniem?

Wystarczy zatrzymać się tu spokojnie -

- dlaczego serce mi to mówi?

Odnalazłem nowe emocje,

nie wiem, jaki jest tego efekt.

Znowu znalazłem nadzieję,

gdy ktoś zaakceptował mnie.

 

Refren:

Jak gazelę* poety,

która daje duszy chwile spokoju,

znalazłem kogoś jak wędrowiec dom.

Jak poranki nowej pory roku

albo popołudnia zimą,

znalazłem kogoś jak wędrowiec dom.

 

Zwrotka 2:

Jak jakiś brzeg… daje wsparcie,

znalazłem ją na pewnym zakręcie.

Jakaś gwiazda nocy… błyszczy,

tak samo ona rozjaśnia miasto. 

Sprawiła, że zapomniałem o moim bólu, taki jest efekt!

Ona uczy mnie żyć jeszcze raz.

 

Refren:

Mmm… jak deszcz, który moczy

albo maść na ból,

znalazłem kogoś jak wędrowiec dom.

Jak poranki nowej pory roku

albo popołudnia zimą,

znalazłem kogoś jak wędrowiec dom.

 

Zwrotka 3:

Ta  uśmiechnięta twarz… która strzeże,

nie wiem, co kryje ocean serca.

Na wszystkich, w każdej chwili… rzuca cień,

jednak ona sama stoi w słońcu.

Więc dlaczego ona jest ranna, a ja to ciągle czuję?

Serce, powiedz, co jest twoją intencją.

 

Refren:

Hmmm… ja niespokojnym ptakiem,

który latał od drzwi do drzwi,

znalazłem kogoś jak wędrowiec dom.

Jak poranki nowej pory roku

albo popołudnia zimą,

znalazłem kogoś jak wędrowiec dom. (x4)

Tłumaczenie i ilustracja oraz bonus kontent by Paulla

Uwaga informuję, że niestety nie znam hindi oprócz paru słówek i zwrotów. Dlatego też tłumaczenie może być niedokładne i zawierać drobne błędy. Tłumaczę z j. Ang na j. Pl. Myślę jednak, że ogólny sens jest oddany jak najlepiej. O ile angielskie tłumaczenie, którym się posługuję jest poprawne. Jeśli widzicie jakieś błędy proszę o korektę.

*Dotyczy to też wszystkich języków używanych w tamtych stronachuu

Bonus:

Gazelle, gazel - poezje powstałe ok. VII w., pisane początkowo na Półwyspie Arabskim, później też w Iranie i Azji Południowej według ściśle określonych zasad. Mają formę dwuwiersza. Każdy dwuwiersz stanowiuu odrębną myśl. Tak jak my musimy przeczytać utwór poetycki od początku do końca, by go rozumieć, tak w przypadku gazeli nie musimy tego robić. Możemy, ale nie musimy czytać jej po kolei. Żadnego dwuwiersza gazeli nie trzeba ze sobą powiązywać tematycznie, ponieważ każdy z tych dystychów stanowi jakąś odrębną „złotą” myśl.

Na subkontynent indyjskim gazele dotarły wraz z islamskimi podbojami. Gazele były pisane przez hindusów i muzułmanów, zarówno na północy, jak i na południu Indii. W obu przypadkach coś od siebie czerpali.  W czasach, gdy perski był językiem dworu, utwory te rozwinęły się dzięki piszącym i recytującym je także w języku urdu (samo określenie tego języka jest nieprecyzyjne, gdyż język ten może się różnić w zależności od obszaru, np. na Dekanie posługują się Dakani urdu i jest to najstarsza odmiana j. urdu, w Lucknow – Lakhnavi, w Bombaju – Bambaiyya i wiele innych. Są to odmiany języka urdu (lub hindi), które mogą zależeć nie tylko od regionu , ale i określonej grupy społecznej. Jednym z najznakomitszych poetów, którzy wynieśli tam gazele na wyżyny, był żyjący w XIX w. poeta Mirza Ghalib. Gazele mają ściśle określoną budowę.

Pierwszy dystych każdej gazeli nazywa się matla. W mistrzowskiej gazeli Ghaliba „Yeh na thi hamari kismat”(pl. „Nie było mym przeznaczeniem”tłumaczenie) wygląda następująco:

Yeh na thi hamari kismat ke visaley yaar hota

Agar aur jeetey rehte yahi intezaar hota

 

Na przykładzie tego dwuwiersza możemy dostrzec, że na końcu jego pierwszego i drugiego wersu jest słowo hota (tryb warunkowy czasownika hona -„być”, czyli „byłby”itd.). Jest to radif, czyli takie samo słowo lub fraza, które w kolejnych dystychach będzie zawsze stało na końcu (na końcu drugiego wersu każdego dystychu) i będzie dokładnie takie samo, musi więc też być w takiej samej formie gramatycznej. Ponadto, jeśli jest to pierwszy dystych, czyli matla (tak jak powyższy przykład), to to słowo czy fraza jest również na końcu pierwszego wersu tego dystychu.

Kolejny dystych wygląda już następującoy:

Tere vade par jiye hum, toh yeh jaan, you jhoot jana
Ke khushi se mar na jaatey, agar aitbaar hota


Przed każdym radif musi być też rym wspólny dla każdego dwuwiersza. W przypadku tej gazeli widać, że przed hota jest yaar i intezaar (w 1. dwuwierszu) oraz aitbaar (w 2. dwuwierszu). Te pojedyncze rymy to qaafiyaa. To by było na tyle, jeśli chodzi o rymy i powtórzenia słów w gazelach. Dalej wszystko zależy od samego poety i jego „gry słów”.

Tutaj  link do strony, z której czerpałam https://zakon-sufi.blogspot.com/2003/04/sufi-qawwali-ghazal-i-poezja-urdu.html (jak że w gazelach nierzadkouu czerpie się z sufizmu, podejmując tematy mistycznej miłości do Boga). Dla przykładu napisałam coś po polsku na podobieństwo pierwszego dystychu (przypuszczam, że tak to mogłoby wyglądać). Jest to mniej więcej to, co huh powiedziała w filmie „Ek Villain” Shraddha do Siddhartha. Proszę więc spojrzeć na ilustrację i oczywiście na tekst piosenki z pięknymi słowami, kompozycją i głosem J